Η άνοιξη είναι η εποχή της γέννησης. Είναι η εποχή που η ενέργεια στη φύση ξυπνά, αρχίζει να κινείται προς τα πάνω (οι χυμοί των φρούτων ξεκινούν την ανοδική τους πορεία) και να εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Είναι η εποχή της επέκτασης, η εποχή που τα πάντα τείνουν να καταλάβουν περισσότερο χώρο. Η ενεργειακή συμπεριφορά αυτής της εποχής είναι παρόμοια με αυτή του στοιχείου ξύλο. Το ξύλο τείνει να ωθεί την ενέργεια προς τα πάνω και ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Μετά την άνοιξη έρχεται το καλοκαίρι. Αυτή την εποχή η ενέργεια φτάνει στο maximum, αγγίζει τα όρια. Η ενέργεια φτάνει μέχρι της άκρες της ανοιξιάτικης επέκτασης και δίνει τα πιο ουσιαστικά προϊόντα της, τους καρπούς. Η ενέργεια βρίσκεται στο εξωτερικό των πραγμάτων, στην επιφάνεια. Είναι η πιο Yang εποχή και το πιο Yang στοιχείο είναι η φωτιά. Γι’ αυτό το καλοκαίρι ανήκει ενεργειακά στο στοιχείο φωτιά.
Το φθινόπωρο η ενέργεια κινείται προς τα κάτω (τα φύλλα πέφτουν στο χώμα). Αρχίζει ουσιαστικά η μακρόχρονη φάση της εσωτερίκευσης των πραγμάτων. Αρχίζει η φάση της επιστροφής στη ρίζα, στο εσωτερικό. Επειδή το φθινόπωρο διαθέτει αυτήν την ενεργειακή συμπεριφορά σχετίζεται ενεργειακά με το στοιχείο μέταλλο, καθώς διαθέτει το ενεργειακό χαρακτηριστικό της έναρξης της εσωτερίκευσης γιατί συνήθως το μέταλλο βρίσκεται στα πιο επιφανειακά στρώματα της γήινης φλούδας. Σ’ αυτό τα πιο επιφανειακά στρώματα παραμένει η ενέργεια του φθινοπώρου.
Ο χειμώνας είναι η εποχή της πλήρους εσωτερίκευσης της ενέργειας. Η ενέργεια δε μένει απλά στην επιφάνεια, δεν επανέρχεται απλά από εκεί που ξεκίνησε την άνοιξη, αλλά διεισδύει σε βαθύτερα επίπεδα , φτάνει στη ρίζα των πραγμάτων. Ταυτόχρονα εκτός από την τη διαδικασία της εσωτερίκευσης υπάρχει και το ενεργειακό χαρακτηριστικό της προς τα κάτω κίνησης. Η ρίζα της ζωής, η ρίζα των πραγμάτων βρίσκεται στα πιο βαθιά στρώματα. Το στοιχείο που πλησιάζει περισσότερο την ενεργειακή συμπεριφορά του χειμώνα είναι το νερό, καθώς έχει την τάση να κινείται πάντοτε προς τα κάτω και μέσω αυτού να οδηγείται στο εσωτερικό των πραγμάτων.
Υπάρχει όμως και η φάση κατά την οποία προετοιμάζεται η έναρξη της καινούριας εποχής. Η φάση όπου νιώθει κανείς το σβήσιμο της μιας εποχής και την έναρξη της άλλης χωρίς όμως να μπορεί να αποφανθεί με σιγουριά για το ποια από τις δύο υφίσταται. Αυτή η φάση λοιπόν επαναλαμβάνεται σε όλες τις εποχικές μεταβάσεις. Αποτελεί ουσιαστικά τον πέμπτο εποχικό παράγοντα, ο οποίος επειδή ακριβώς σχετίζεται με όλες τις εποχές μπορεί να τοποθετηθεί στο κέντρο του κύκλου αλλαγής των εποχών. Στο κέντρο σχετιζόμενο με όλα τα στοιχεία βρίσκεται το στοιχείο γη. Εδώ υπάρχει φαινομενικά κάτι αντιφατικό. Η ενεργειακή συμπεριφορά της γη χαρακτηρίζεται από σταθερότητα, αντίθετα οι φάσεις μετάβασης από αστάθεια. Η αστάθεια όμως αυτή είναι φαινομενική. Γιατί ναι μεν η μια εποχή γεννά την άλλη με τις αναπόφευκτες αναταράξεις της μετάβασης, αλλά σ’αυτή τη διαδικασία υπάρχει η σταθερή βεβαιότητα αυτής της ίδιας της μετάβασης.
Απόσπασμα από το βιβλίο: “Η βασική θεωρία της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής”, Αλέξανδρος Τηλικίδης
Οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτό το blog έχουν καθαρά πληροφοριακό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ή την επίσκεψη σε γιατρό ή σε εναλλακτικό θεραπευτή
Διαβάστε επίσης:
